کلبه آرامش

عاشقت شدم اما، این عاشقی اشتباه بودحال و روزِ من، مثل بخت و اقبالم سیاه بودتحقیر شدم، خورد شدم و تو فقط خندیدیاشکِ من یا لبخندِ تو؛ تاوان کدامین گناه بود پایم به گِل نشست؛ اما ندیدیدلم بی تو شکست، اما ندیدیهر چه داشتم دادم برای تو و عشقتتو اما جای ندادی مرا به کُنجِ قلبتمن سوختم تا که گرم شود روزگارتمن رنگ خزان شدم تا سبز شود بهارتنگاهم که میکردی به دلم قند آب می شدکوهِ غم هایم با نگاهِ تو خراب می شدمن هر چه نداشتم در عوض دوستت داشتمدر این شوریده زار، مهرت را به دلم کاشتمتو اما بی وفا با من کردی جفادست به دست دیگری و از من جداتحقیر کردنِ من خوشحالیِ این روزهای توستعیبی ندارد؛ جانِ من هنوز هم زیر پاهایِ توستگرچه شکستی دلم را و رفتی تا همیشهاما بدان تو از سنگ بودی و من از شیشهمثل سایه ای پُشتِ سر یا دیواری در رو به رودر تو زندانم و نیست حاجتی به جست و جورسمش این نبود تنها بمانم ای هم نفسدوستت داشتم، همین بود از جهان مرا بَسرساندی اَم به جایی که دیدنت عذاب استتو با دیگری رها و من بی تو، در این قفس (برای خواندن مطالبی با موضوعاتی گوناگون؛ میتونین به سایت شخصی من" وب سایت شخصی پوریا قلی پور"سر بزنین.مرسی ازبودنتون...)برچسب‌ها: عشق نوشته شده در دوشنبه ۱۳۹۶/۱۱/۱۶ساعت 17:23 توسط پوریا| کلبه آرامش...

غروب است و باز هم عطرِ نبودن توباز هم حسرت در آغوش کشیدن توچه کُنم؛ نمیروی از یاد من بیروننگُذار رویایم شود، دوباره دیدن توماهِ من تویی؛ نه آنچه در آسمان استآه که عشقم به تو بی حد و پایان استچه پُر درد است حالِ عشق و عاشقیرُخسارِ لاله ای اما به عطر یاس و رازقیمن عاشقم، اشک و لبخندم یکیستتو اما بی وفا؛ بوسه اَت با دیگریستوفا کُن با من که جفا کردن هنر نیستعاشق از معشوق این قدر بی خبر نیستبی تو آرزوهایم مثل دلم مُرده استخوشبختی را نبودنت از دلم بُرده استباکی نیست که همچو آتش، دلخون تو باشمتو لیلی باش و بگذار که من، مجنون تو باشمدردمندِ تو اَم؛ خودت دردِ مرا دوا کُناین دوری و درد را از قلبِ من جدا کُنبُگذار دوباره پرواز کُنم در هوایِ آغوشتپرنده دلم را از این قفس رها کُن(برای خواندن مطالبی با موضوعاتی گوناگون؛ میتونین به سایت شخصی من" وب سایت شخصی پوریا قلی پور"سر بزنین.مرسی ازبودنتون...)برچسب‌ها: عشق نوشته شده در جمعه ۱۳۹۶/۱۱/۰۶ساعت 18:5 توسط پوریا| کلبه آرامش...

عطرِ نفسهایت اینجاست؛ تو اما کُجاییدرمان من تویی؛ نه هیچ دارو و دوایی"عشق یعنی تو"، همیشه خیالم این بودندانستم که عشق یعنی همان تنهاییروزی و روزگاری، باغی بود و بهاریرفتی اما لاله من، حالا منم با بی قراریسایه مهرت گرم کرد زندگی ام راآغوشِ تو در کرد زِ جانم خستگی رامن که وابسته اَت بودم، با من چرامن که دلبسته اَت بودم؛ با من چرا؟چطور بُریدی از من و تمام خاطراتترفتی و ماندم تا همیشه چشم به راهتنامِ تو زیباتر از مهشید و خورشیدتو پاشیدی به جانم رنگ عشق و اُمیدآه که سخت است دوست نداشتنِ توبعد از آن همه عشق؛ حالا کنار گذاشتنِ توواژه واژه، نفس به نفس اَم توییبی تو هیچم؛ همه کَس اَم توییاما  ..... ببین که غرقِ التماسممن خوب عادت عشق را می شناسمهر شب می کِشم نقشِ تو را رویِ ابرهاابر که نَه؛ اشکهای من شدند قد یک دریابه آخر میرسد عُمرِ من و شعرِ من و جانِ منتو را به خدا؛ رهایم نکُن با این درد بی انتها(برای خواندن مطالبی با موضوعاتی گوناگون؛ میتونین به سایت شخصی من" وب سایت شخصی پوریا قلی پور"سر بزنین.مرسی ازبودنتون...)برچسب‌ها: عشق نوشته شده در سه شنبه ۱۳۹۶/۱۱/۱۰ساعت 22:4 توسط پوریا| کلبه آرامش...

کاش حالِ عاشق رو بدونیم و دوستش داشته باشیم....حتی اگه وصالی نداشته باشه.... بشکن در قفس را از تن رها شو ♪درمان درد دردمندان را دوا شو ♪ ♪♪♫♫♪♪از خود برون آ محو خدا شو ♪خورشیدی در جان تو پنهان است ♪دریا از یاد تو پریشان است ♪عاشق شو زیرا عاشق انسان است ♪خورشیدی در جان تو پنهان است ♪دریا از یاد تو پریشان است ♪عاشق شو زیرا عاشق انسان است ♪ آهنگی زیبا از سالار عقیلی که توصیه میکنم اگه نشنیدین حتما امتحانش کنین... حالتون رو خوب میکنه... برای دانلود این اثر    اینجا    کلیک کنید. برچسب‌ها: عشق کلبه آرامش...